Namaste!

Gelukkig heb ik een beter internetcafe gevonden waar ze wel iedere dag de virusscanner er overheen gooien, én het toetsenbord niet aan je vingers plakt of de spatiebalk een eigen wil heeft! Daarom voordat ik een week de bergen in ga, maar weer een update.

De dagen op school gaan erg hard. Regelmatig nemen Yvonne en ik wat kinderen apart om iets te gaan doen. Het is niet makkelijk om een hele klas tegelijk te behappen, daarom maar in stukjes. 1x per dag hebben ze 'practical hour' waarin allerlei activiteiten gedaan kunnen worden: lezen in de bibliotheek, een spelling- of opstelwedstrijd, sport etc. Maar aangezien de leraren zelf niet gewend zijn aan 'creatief bezig zijn', doen wij dat voor ze.

Zo hebben we een verhaal voorgelezen over de oceaan, met zijn vissen en planten. Daarna kreeg ieder kind 2 ronde vouwblaadjes, en behangpapier om de schubben te scheuren en een staart te maken. Daarna in elkaar plakken, en ophangen in de klas. Ze vinden het geweldig, en het staat ook nog leuk, die versiering aan het plafond.
Met oudere kinderen hebben we van plastic flessen een vliegtuig gemaakt. Eerst beplakken met stukjes papier, dan van (alweer... ;-)) behang ramen, deuren, vleugels, en natuurlijk een raam voor de piloot maken. Ook deze zijn allemaal opgehangen in de klas. Een leuk gezicht!

Vanaf zaterdag (morgen) is er een festival. Tihar. Tijdens dit festival worden kraaien, honden, koeien en Laxmi, de god van de rijkdom, vereerd. Op de laatste dag vereren zusters hun broer(s) voor een lang leven en de bescherming die ze hun zusters geven. (Tja, had ik maar een broertje gehad....

)
Omdat veel mensen uit Nederland mij geld hadden meegegeven, heb ik voor iedere familie een pakket samen kunnen stellen, met daarin olie, rijst, kruiden, thee, tandpasta, zeep, waspoeder, rijst, melkpoeder (nee, niet die uit China...), linzen, suiker, zout, lucifers, kaarsen, vitaminepillen en noodles.
De tas was al met al zo'n 5 kilo, dus we hadden de dag er voor maar aan de kleine kinderen gevraagd of ze opgehaald konden worden door hun ouders....

Het werd met plezier in ontvangst genomen, en hoewel er veel kinderen 'van weinig woorden' zijn. Toch waren de blije gezichten en de toch wel veel 'Thank you Petra!!' erg fijn om te zien en te horen. Toen ik naar huis fietste, zag ik veel kinderen en moeders met de tas lopen. Ook de moeders bedankten me met een brede glimlach. Ik hoop dat met de spullen hun festival extra feestelijk wordt!
Dit had ik niet kunnen doen dankzij jullie donaties, dus ontzettend bedankt, namens veel blije families!

Morgen dus op trekking. De plannen zijn wat gewijzigd, en we vliegen naar Jomsom (zo'n 20 minuten) op 2700 meter hoogte. Dan hopen we in 2 dagen naar Muktinath te lopen, op 3800 meter (jaja, ik ga op hoogtestage! ;-)) Daar zijn veel mooie kloosters en tempels te vinden. Dan een andere weg terug naar Jomsom, en van daar uit naar beneden tot aan ongeveer Pokhara, op 700 meter. We hebben zo'n 10 dagen om hier over te doen, dus we zien wel hoe ver we kunnen komen. Sommige stukken kun je ook met een jeep doen (over een dirtroad), dus dat is wel een lekker idee, mochten we het niet halen.Er wonen veel verschillende bevolkingsgroepen in de bergen, met hun eigen kleding en tradities, en ook de omgeving schijnt afwisselend te zijn. Ik kijk er erg naar uit!

Nu nog even de laatste dingen shoppen, mueslirepen en noten enzo: trekkersvoedsel! In de bergen is ook veel te verkrijgen, maar natuurlijk veel duurder, want het moet er ook allemaal naar toe gebracht worden. Zo kost hier een fles water 20 cent (maar ik heb Israeli's daar zelfs op zien afdingen, omdat ze het 'elders' voor 18 cent konden krijgen... walgelijk) maar in de bergen kan diezelfde liter water 1 euro kosten. Ook schijn je ergens erg lekkere appeltaart te kunnen kopen. Jomsom staat bekend om zijn appelboomgaarden, en er is een Nederlander die getrouwd is met een Nepalese, en daar appeltaart is gaan bakken. Natuurlijk heeft het hele dorp, net als overal in Azie, het idee gekopieerd en nu kun je het dus op vele plekken krijgen.

Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan, over ongeveer een week zal ik jullie op de hoogte stellen van de avonturen!
De komende week ben ik dus vande buitenwereld afgesloten, alhoewel het me niets zal verbazen als een of andere slimme Nepalees een computer op zonne-energie heeft, en een inbelverbinding kan maken met een mobiele telefoon... ook dat is Nepal!

Ik ga nu mijn tas verder inpakken, en om 6 uur gaat de wekker weer.
Tot later en ja, ik doe voorzichtig!

(helaas, ik had gehoopt dat ik nog wat foto's kon plaatsen, maar het geheugenkaartje doet weer gek, en de geleende kaartlezer begon spontaan te roken... na de trekking dus maar opnieuw proberen)

Groetjes, Petra