Had ik al gezegd dat het weerzien op de school erg leuk was?

Ook de leraren wisten niet dat ik zou komen, en de mensen die er vorig jaar ook al waren, vonden het erg leuk dat ik weer terug was gekomen. Ook veel kinderen wisten mijn naam nog, en dat vind ik toch wel bijzonder met de vele vrijwilligers die komen en gaan.

Met Peter en Yvonne eerst geinventariseerd wat er was, wat we konden doen, hoeveel kinderen er waren enzovoort. Peter is meer van 'de handen uit de mouwen steken', dus die begonnen met het schuren van de speeltuinatrributen, die inderdaad wel weer aan een verfje toe zijn na 1,5 jaar.

Omdat Yvon een basisschoollerares is (als ze niet op reis is), had die volop ideeën voor educatieve spelletjes en lessen. Natuurlijk heb ik van haar kennis geprofiteerd, en we hebben kinderen uit de kleuterklas apart genomen om rekenspelletjes met ze te doen. 2 per keer per persoon en dat is ook wel genoeg want ze zijn snel afgeleid en gaan dan bijvoorbeeld naar het andere groepje om te kijken wat die aan het doen zijn. Er is ook een groot niveauverschil in de klas, sommigen kunnen wel 1-2-3-4 etc tellen tot 50, maar als je vraagt om het cijfer 3 aan te wijzen weten ze dat niet. Maar na een paar keer proberen ging dat toch wel beter.

Met de kinderen van klas 1 (groep 3 in Nederland... alhoewel, da's moeilijk vergelijken) hebben we ook kleine groepjes apart genomen, en eerst een verhaal verteld over een vis. Het maakt niet uit of ze de strekking van het verhaal helemaal begrijpen (in het Engels), maar het is goed voor ze om engels te horen, en aan de toon van je stem horen ze wel wat je bedoeld.
Als ze zelf zinnen moeten voorlezen, gaat dat op 1 monotone toon, en stoppen bij een punt.... nergens voor nodig, toch?
Daarna hebben we visjes geknutseld van behangpapier en vouwblaadjes. Van de week gaan we ze in de klas ophangen (als de Nepalese lijm het tenminste heeft gehouden...

). Ze vonden het heel leukom te doen, en wij ook!

Namens de vele sponss heb ik de kinderen een overheerlijke warme maaltijd kunnen geven, dit keer met kip! Vanwege de armoede eten ze bijna nooit vlees, dus dit was een ware traktatie. Ze smulden enorm, en ook schoolhond Bonnie was erg blij met alle restjes..
'sMiddags lag het tempo dan ook een stukje lager... iedereen was aan het uitbuiken. Soms letterlijk: kinderen tilden hun shirt opom met een ander te vergelijken wie nu de dikste buik had!
Dus sponsors: ontzettend bedankt!

Volgende week zaterdag is er weer een festival (vorige week is er net een afgelopen, de Nepalezen houden wel van een feestje..)van 5 dagen enik heb besloten om dan een trekking te gaan doen.Peter en Yvonne wilden ook wel zoiets doen, enzo met zijn 3en is dat ook wel weer gezellig. We hebben besloten om de Jomson trekking te doen: je vliegt dan naar Jomson (op ong. 2700 meter hoogte)en looptin een dag of 5 terug naar Pokhara.Per dag zo'n 5 a 6 uur lopen, maar misschien doen we het wel wat rustiger aan en plakken we er een dag aan vast.
Ook kunnen we nog beslissen of we aan het begin een extra stukje willen doen, maar dat weten we nog niet omdat je dat weer 3 extra dagen kost. We zien wel! (en google zelf maar even voor een eerste indruk, mijn foto's komen later!)
En ja, ik doe voorzichtig! We nemen Dan, de man van Laxmi, mee als gids. Hoewel je vrijwel niet kunt verdwalen omdat het ongeveer één weg naar beneden is, vinden we het een lekker idee dat er een local mee is. Hij kan je wat meer over de bergen en de omgeving vertellen, weet hoe ver het is naar het volgende guesthouse (en of het dus nog haalbaar is om door te lopen) en bovendien: we gunnen hem de inkomsten.
Ik ben heel benieuwd hoe ik het zal vinden. Als ik nu al iedere dag die mooie bergen vanhet Annapurna massief'zo vlakbij' zie, lijkt het me een kick om er tussen te lopen!

Ik was trouwens erg blij met Peters aanwezigheid: ik bleek een virus te hebben op mijn kaartje van mijn camera: ik kon geen foto's meer maken!! Tja, dat krijg je als je zomaar je camera aansluit op een ranzige PC.... Maar hij is IT-specialist en heeft het nodige kunst- en vliegwerk uitgehaald om mijn camera weer gebruiksklaar te krijgen, en zelfs mijn oude foto's te redden!
En toen hij ook nog de ketting van mijn fiets, die er van af was gelopen, er weer omheen kreeg, was hij helemaal mijn held.

Vandaag is het zaterdag, de school is dicht. Tijd voor mij om de toerist uit te hangen en her en der rond te kijken. En lekker op mijn gemak wat eten, wat lezen en te genieten van de mensen en de bedrijvigheid op straat...

Groetjes, Petra